DEEP INSIDE MY HEART (Chapter 39) Story by Geraldine Monzon

NAKABALIK na si Andrea sa tunay niyang mga magulang at sa mga susunod na araw ay magiging abala na sila para sa kanyang welcome party bilang si Bela.

Habang si Jeff ay sinubukang kontakin si Jared upang malaman ang kinaroroonan ni Andrea. Pero nabigo siyang makakuha ng impormasyon mula sa binata.

“Malaman ko lang na nagsisinungaling ka, may kalalagyan ka sa’kin!” banta pa ni Jeff sa pinsan niya.

Hindi na iyon pinansin ni Jared at sa halip ay ibinaba na nito ang phone.

Inis na inis naman si Jeff dahil maski ang facebook account ni Andrea ay hindi na niya makita. Mukhang nagdeactivate ito.

Lingid sa kaalaman ni Jeff ay nagbago na ng fb account si Andrea. Ang tunay na pangalan na niyang Bela Cabrera ang ginamit niya kaya hindi siya matagpuan ng binata.

“Cecilia…pupunta ka ba sa party ni Andrea?” tanong ni Madam Lucia nang hatiran siya ng pagkain ni Cecilia.

“Hindi po.”

“Mas mabuti kung gano’n.”

Ang totoo ay nagdadalawang isip si Cecilia. May bahagi kasi ng puso niya na tumatanggi, ngunit ang kabilang bahagi nito ay nagnanais masaksihan ang kasiyahan ng kanyang anak-anakan at nananabik din na muling makita ang tanging lalaki na kanyang minahal.

Samantala.

Abala sa pagluluto ng ulam si Manang Sonya nang pumasok sa kusina si Jeff.

“O, Sir Jeff, gutom ka na ba? Malapit nang maluto itong sinigang na hipon.”

“Manang Sonya, alam nyo po ba kung saan ko pwedeng puntahan si Andrea?”

Hindi inaasahan ng matanda ang tanong na iyon mula kay Jeff. Saglit siyang huminto sa ginagawa at humarap sa binata.

“Ang totoo hindi niya nabanggit sa akin, pero hayan, kakatanggap ko lang ng imbitasyon para sa party niya.”

“Party?”

Dinampot ni Jeff ang imbitasyon na nakapatong sa table.

“Party…ahm, welcome party… kasi natagpuan na niya ang tunay niyang mga magulang, at gusto ng mga ito na bigyan siya ng welcome party!” masayang pagbabalita ni Manang Sonya.

Binuklat ni Jeff ang imbitasyon.

“Bela Cabrera?”

“Iyan ang tunay niyang pangalan.”

Napakunot ang noo ni Jeff.

“Paganito, ganito pa ng imbitasyon, baka pansit at spaghetti lang naman ang ihahanda nila.” natatawang sabi ni Jeff sabay bitaw sa imbitasyon na nakuhanan na niya ng picture ang address na nakalagay doon.

Sinubukan niyang hanapin ang pangalan ni Bela sa social media. May nakita naman siya kaso ay naka-private ito at hindi rin ina-accept ang kanyang friend request. Kaya gigil na ang binata.

“Sige lang, ignore me, alam ko naman na nagpapakipot ka lang sa’kin…babalik ka rin sa akin Andrea…” anang binata sa isip.

Dumating na ang araw na pinakahihintay nina  Angela at Bernard. Gayundin si Bela. Sa bahay ding iyon ni Lola Corazon gaganapin ang welcome party dahil malawak naman ang bakuran nito at sa kahilingan na rin ng matanda.

Si Angela mismo ang nag-aayos ng buhok ng anak sa silid nito habang nakaharap sila sa half body mirror.

“Bela, anak, na-missed ko ito. Yung tinatalian kita ng buhok. Nilalagyan ko ng ribbon. Tapos ikaw ang pumipili kung anong kulay ng ribbon ang itatali ko sa buhok mo. Minsan itineterno mo sa kulay ng damit mo, pero madalas mas gusto mo ang kulay purple.”

Napangiti si Bela.

“Pero ngayon po mommy, alangan na sa akin ang ribbon, mas okay na po iyang simpleng design sa buhok ko.”

“Dalaga ka na nga talaga. Sayang at natapos ang 18^th birthday mo na hindi mo kami kasama. Di bale, babawi na lang kami sa’yo!”

Humarap si Bela sa ina.

“Mom, hindi nyo po kailangang bumawi. Nakaraan na po ang lahat. Sapat na po sa akin na magkakasama na ulit tayo ngayon. Wala na po akong mahihiling pa.”

Isang mahigpit na yakap ang naging tugon ni Angela.

“Ako rin naman, pero gusto ko pa ring mapunan ang lahat ng mga naging pagkukulang namin sa’yo, lalo na sa mga panahon na wala kami sa tabi mo.”

Inabala ni Regine ang sarili sa pagtsetsek kung ano pa ang kulang sa party at kung nasa ayos na ba ang lahat. Gusto niyang maging perfect ang pag-organize niya ng party ni Bela sa paningin ni Bernard.

“Wait, ekis ‘yan, I told you doon ‘yan sa kabilang side!” utos ni Regine sa kinuha niyang tauhan. Ipinalilipat niya ang dekorasyon sa kabilang side ng mini-stage na ginawa.

“Hmmm, that flowers, perfect ‘yan sa gitna!” patuloy nito sa pagmamando.

“Bela, iyong mama mo na sinasabi mong nag-aruga sa’yo after mamatay sa car accident ang mag-asawang nakakuha sa’yo mula sa trahedya, sinigurado mo bang darating siya?” tanong ni Angela.

Rumehistro ang lungkot sa mukha ng dalaga sa tanong na iyon ng ina.

“Ahm…mommy, ang totoo po hindi ko po sigurado. Pabago-bago po kasi ng isip si mama…pero sana nga po makarating siya.”

“Gusto mo bang ipasundo natin siya?”

“Hindi na po. Ayaw po ni mama na pinangungunahan ang desisyon niya.”

“Okay. Sige, magbihis ka na.”

Nakaalis na si Manang Sonya patungo sa event ni Andrea nang magpasyang magbihis si Jeff. Naka-tshirt lang ito na pinatungan ng black jacket at maong pants saka inilabas sa garahe ang motor.

“Sigurado namang pipitsugin lang ang party na ‘yon. Pero sisiguraduhin ko na maibabalik ko si Andrea dito sa bahay.” sa isip nito. Saka mabilis na pinaandar ang motor.

Gwapong gwapo naman si Jared sa sarili sa suot niyang bagong polo shirt na may touch of purple. Nabalitaan kasi niyang purple ang susuoting gown ni Bela kaya’t pumili talaga siya ng babagay dito.

“Jared, you know what, ihanda mo na ang sarili mo, dahil sa gabing ito, tiyak na maiinlab sa’yo si Bela, ang iyong prinsesa!” kausap ni Jared sa sarili sa harap ng salamin.

Nag-umpisa na ang event. Naroon na si Manang Sonya. Si Jared. Mga kaibigan at malalapit na kaanak ng mag-asawa. Magkasamang tumuntong sa stage ang mag-asawa upang magsalita matapos nilang magdasal.

“Una po sa lahat, gusto muna namin kayong pasalamatan sa pagpapaunlak nyo sa aming imbitasyon. Ikinagagalak po naming mag-asawa na makasama kayo sa pagdiriwang na ito na napakatagal naming hinintay. Hindi naman po lingid sa inyo ang pinagdaanan namin mula noong mangyari ang trahedya ng malaking pagbaha sa Villa Luna, San Gabriel. Kaya ang muli naming pagkakatagpo sa aming anak ay maituturing namin na isang malaking himala at isang malaking biyaya ng Diyos.” si Angela.

“Kaya hayaan nyo pong ipakilala namin sa inyo, ang batang nawala sa amin noong apat na taong gulang pa lang siya…ang batang dahilan kung bakit patuloy kaming kumapit sa pag-asa…ang batang dahilan ng sobrang kasiyahan na nararamdaman namin ngayon…ang aming anak…ladies and gentelemen…Ms. Bela Cabrera!” si Bernard.

Pagkasabi niyon ay tumutok ang spotlight sa may kataasan ding hagdanan ng bahay kung saan inaasahang bababa si Andrea na Bela Cabrera na ngayon. Nagpalakpakan sila at pigil ang hiningang hinintay ang pagbaba ng dalaga na karamihan sa mga bisita ay ngayon pa lamang ito makikita.

Magandang maganda si Bela sa suot nitong purple gown na hapit sa balingkinitan nitong katawan. Nakataas ang mahabang buhok na may simpleng ipit sa gilid. Kaya naman hindi maiwasan ni Jared na madagdagan ang paghanga sa dalaga. Gayundin si Manang Sonya na masayang masaya para kay Andrea.

Nag-uumapaw din ang kasiyahan ni Bela sa nakitang mga ngiti ng mga naroon. Lalo na ng kanyang mga magulang. Inikot niya ang paningin sa mga bisita ngunit hindi niya makita ang hinahanap ng kanyang mga mata.

“Mama…”

Kulang ang kanyang pagdiriwang kung hindi darating ang itinuring na niyang pangalawang ina. Subalit wala ito sa hanay ng mga naroon. Sa halip, ang natagpuan ng kanyang mga mata ay ang isang tao na hindi niya inaasahan na makakarating doon…nakatayo sa pintuan bakas ang pagkagulat sa mukha sa selebrasyong dinatnan.

“Sir Jeff…”

(ITUTULOY)