DEEP INSIDE MY HEART (Chapter 32) Story by Geraldine Monzon

MATAPOS isuko ang sarili kay Jeff ay naisip ni Andrea na tawagan si Angela.

Dahil sa tanong ng dalaga ay naalala ni Angela ang nakaraan nila ni Bernard. Yung mga panahon na nakagawa sila ni Lola Corazon ng maling desisyon. Yung desisyon na naging daan para kamuhian siya ng kanyang amo na lihim niyang minamahal. Yung mga panahon na tinanggap at niyakap niya ang pait na dulot ng labis niyang pagmamahal dito.

Napangiti si Angela sa isiping iyon, dahil sa kabila ng lahat, ay narito sila ni Bernard ngayon sa isang pagsasamang puno ng pagmamahalan.

“Ahm, Ma’am Angela, sorry po sa tanong ko ha. Pasensya na po kayo sa’kin.”

“Hindi. Ayos lang. May naalala lang ako.”

“Ma’am, naalala ko rin po yung kinwento sa’kin ni Janine, yung mala-fairytale ninyong love story ni Sir Bernard. Pero ayoko naman pong umasa na gano’n din ang mangyayari sa amin ni Sir Jeff.”

“Andrea, hindi naman masama ang magmahal eh. Napakasarap umibig. Ibigay mo lang yung kaya mo. Magtira ka pa rin para sa sarili mo. At kung sakali man na hindi niya masuklian ang pagmamahal mo, huwag kang manghinayang, huwag kang mangamba, huwag kang mawalan ng pag-asa. Basta ang mahalaga, naipakita mo ang pagmamahal mo sa paraan na hindi nawala ang respeto mo sa sarili mo.”

Huminga ng malalim si Andrea bago sumagot.

“P-paano po kung masyado ng masakit pero hindi mo pa rin siya kayang iwasan?”

“Magtiwala ka lang sa dinidikta ng puso mo at samahan mo ng dasal. Kung masyado ng masakit, subukan mong tanggapin. Kung minsan, iyon lang naman ang solusyon , ang pagtanggap gaano man ito kahirap. Darating din ang panahon na lilingunin mo na lang at ngingitian ang mga pangyayari sa buhay mo na naging daan para higit kang maging matatag.”

“Salamat po Ma’am Angela. Nabawasan po ang bigat sa dibdib ko.”

Pagkababa ni Andrea ng cellphone ay narinig niyang dumating na ang kotse ni Jeff. Hindi siya lumabas ng kuwarto. Nahihiya siyang magpakita sa binata pero sinilip niya ito sa bintana.

Maya-maya lang ay kumatok ito sa pinto niya.

“Andrea…” tawag ni Jeff na may kasabay na pagkatok sa pinto.

Hindi siya sumagot. Sa halip ay dali-dali siyang humiga sa kama at nagtalukbong ng kumot.

“Andrea…” ulit na tawag ni Jeff .

Hindi pa rin sumagot ang dalaga. Nagtulugtulugan ito.

“Andrea, alam kong gising ka pa, pwede ba buksan mo itong pinto!”

Nanatili itong nakatalukbong at nakikiramdam. Hanggang sa tuluyan na talagang makatulog.

Inis namang ibinalibag ni Jeff sa sahig ang pasalubong niya sanang milk tea.

Kinabukasan. Paggising ng dalaga ay naabutan pa niya sa harap ng kuwarto niya ang natapong milk tea. Ang sabi ni Manang Sonya ay ayaw daw iyong ipalinis ni Jeff. Hayaan daw na siya ang maglinis.

Napaisip tuloy si Andrea kung para sa kanya ba ang milk tea na ‘yon o binigyan lang siya ng lilinisin?

Dahil kay Andrea kahit papa’no ay naiibsan ang pangungulila ni Angela kina Bela at Janine. Palagi na silang nag-uusap nito sa phone. Minsan malungkot na kuwentuhan pero kadalasan ay masasayang usapan ang namamagitan sa kanila. Habang si Regine naman ay patuloy na ini-improve ang sarili para kay Bernard. Nakikiusap siya rito na ipasok siya sa kumpanyang pinapasukan ng lalaki para makabayad sa mga pinagkakautangan niya. Nagdadalawang isip pa si Bernard dahil ayaw niyang maging mitsa iyon ng problema nila ni Angela kung saka-sakali.

Habang nagkakape si Angela sa hardin ni Lola Corazon ay kausap niya si Andrea at naalala niya si Jared.

“Sa tingin ko ikaw ang Andrea na tinutukoy niya. Pwede ko bang sabihin sa kanya na kilala kita?”

“Ahm…mabait po ba siya?”

“Mula nung maitayo ang Bela’s Restaurant namin, staff ko na siya. Wala naman siyang ipinakitang hindi maganda sa’kin. Pero nasa sa’yo pa rin kung gusto mo siyang maging kaibigan.”

“Sige po Ma’am Angela, okay lang po. Nagtitiwala naman po ako sa inyo eh.”

“Sige, siguradong matutuwa ‘yon. Teka, bakit hindi ka pumasyal dito sa bahay o kaya sa restaurant?”

Hindi agad nakasagot si Andrea.

“Ahm…bihira po kasi akong magkaroon ng day off. Dalawa lang po kasi kaming kasambahay dito. Ako at si Manang Sonya. Ang mga magulang po ni Sir Jeff, halos hindi na umuuwi. Kung wala sa kumpanya nila, nasa ibang bansa naman po. Gusto po ng mag-asawa na all eyes kami sa anak nila. Nag-iisang anak po kasi si Sir Jeff.”

“Gano’n ba?”

“Sweetheart.” Si Bernard na kadarating lang.

Napalingon sa kanya si Angela.

“Sige Andrea, ibababa ko na ang phone, nandito na ang asawa ko. Kami naman ang magkukuwentuhan.”

“Sige po Ma’am Angela, salamat po ulit sa time.”

Hinagkan ni Bernard sa pisngi ang asawa at saka naupo sa kaharap na upuan nito.

“Kumusta naman sa office nyo?”

“Ayos lang. By the way…tumawag na naman sa akin si Regine. Nakikiusap na baka maipasok ko siya sa kumpanya. Lubog kasi sa utang. Binitawan na raw niya yung business niyang lalo lang nagbabaon sa kanya sa pagkakautang. Kaya ang gusto niya ay makakuha ng maayos na trabaho. Yung mga dati naman niyang kakilala, umiiwas na yata sa kanya dahil alam yung mga utang niya kaya naisip na sa atin lumapit.”

Saglit na katahimikan bago umimik si Angela.

“Ano ang desisyon mo?”

Hinawakan ni Bernard ang kamay ni Angela na nakahawak sa mug sa ibabaw ng mesang nakapagitan sa kanila.

“No sweetheart…I want you to decide.” ani Bernard.

Napahugot ng malalim na hininga si Angela bago muling sumagot.

“Sweetheart…honestly wala akong tiwala kay Regine, but I trust you so much. Kaya sige, kung sa ganoong paraan natin siya matutulungan…pumapayag na’ko.”

“Thank you for trusting me sweetheart. I love you.” sabay masuyong pisil ni Bernard sa kamay nito.

“I love you too.”

Kinabukasan.

Sabay na umalis ang mag-asawa. Inihahatid ni Bernard si Angela bago pumasok sa opisina. Habang sakay ng kotse ay may naisip si Bernard.

“What if, puntahan natin si Andrea, para makilala naman natin siya ng personal?”

Nangislap ang mga mata ni Angela.

“T-talaga sweetheart?”

“Why not, diba?”

“Sige, sorpresahin natin siya!”

(ITUTULOY)